Miasteczko w Barbagii leży malowniczo, jak orle gniazdo, w scenerii pasma górskiego Sopramonte. Za nim piętrzą się wysokie góry Gennargentu. Miasto zostało rozsławione przez sardyńskich bandytów, a potem przez murale. Ci pierwsi zamienili się w spokojnych obywateli przesiadujących na ulicach z kieliszkiem mirtu. Sztuka uliczna zaciekawia i mobilizuje do dyskusji społecznych do dzisiaj.
Niewielkie miasteczko położone na Costa Smeralda zachwyca dyskretnym luksusem wpisanym w krajobraz i architekturę wyspy. Główną atrakcją jest przystań ekskluzywnych jachtów, w której cumują najpiękniejsze łodzie świata, wyglądające jak pałace na wodzie. Nad portem góruje biały kościół Stella Maris, według projektu Michela Busiri Vici. Wybudowano go zgodnie z zasadami architektonicznymi „nowego stylu śródziemnomorskiego”.
Najsłynniejszy romański kościół na wyspie znajduje się w Codrongianos, w prowincji Sassari. Stoi na środku smaganej wiatrami doliny, w pobliżu trasy SS 597. Zachwyca prostotą i równocześnie okazałością. Według przekazów władca regionu podarował go kamedułom w 1112 r., a oni założyli tu swoje opactwo. Potem został powiększony przez architektów, rzemieślników i robotników z Toskanii.
Krajobraz Sardynii jest usiany tajemniczymi wieżami – nuragami. Budowano je z kamienia bez użycia zaprawy. Do dzisiaj nie ma pewności, kto pozostawił zagadkowe ślady sprzed 4 tys. lat. Po społeczności nuorskiej nie zachowały się źródła pisane. Początkowo były to pojedyncze wieże, a potem bastiony i całe osady. Ich układ pokazuje izolację i nieufność. Domostwa są od siebie odgrodzone.
W miasteczku La Maddalena, na wyspie o tej samej nazwie, znajduje się pomnik Giuseppe Garibaldiego. Zazwyczaj przedstawia się go jako wojownika na koniu. Tutaj jednak siedzi spokojnie na ławce. Garibaldi przybył na Sardynię w 1849 r., w drodze na wygnanie do Tunisu. Przyjaciele zabrali go na polowanie na Caprerę. Wtedy zakochał się w archipelagu La Maddalena i kilka lat później kupił tu ziemie oraz stary dom od pasterza. W 1861 r. wyruszył na słynną Wyprawę Tysiąca.
Alghero to miasto położone na północno-zachodnim wybrzeżu Sardynii. Po krótkim czasie panowania pizańskiego zostało zdobyte przez Aragończyków w 1353 r. Jego nazwa, po katalońsku Alquer, pochodzi od dużej ilości alg nad brzegiem morza. Pospacerujcie po urokliwej starówce usytuowanej w historycznej, ufortyfikowanej dzielnicy oraz wzdłuż murów obronnych oddzielających ją od morza.
Miasteczko w Barbagii leży malowniczo, jak orle gniazdo, w scenerii pasma górskiego Sopramonte. Za nim piętrzą się wysokie góry Gennargentu. Miasto zostało rozsławione przez sardyńskich bandytów, a potem przez murale. Ci pierwsi zamienili się w spokojnych obywateli przesiadujących na ulicach z kieliszkiem mirtu. Sztuka uliczna zaciekawia i mobilizuje do dyskusji społecznych do dzisiaj.
Niewielkie miasteczko położone na Costa Smeralda zachwyca dyskretnym luksusem wpisanym w krajobraz i architekturę wyspy. Główną atrakcją jest przystań ekskluzywnych jachtów, w której cumują najpiękniejsze łodzie świata, wyglądające jak pałace na wodzie. Nad portem góruje biały kościół Stella Maris, według projektu Michela Busiri Vici. Wybudowano go zgodnie z zasadami architektonicznymi „nowego stylu śródziemnomorskiego”.
Najsłynniejszy romański kościół na wyspie znajduje się w Codrongianos, w prowincji Sassari. Stoi na środku smaganej wiatrami doliny, w pobliżu trasy SS 597. Zachwyca prostotą i równocześnie okazałością. Według przekazów władca regionu podarował go kamedułom w 1112 r., a oni założyli tu swoje opactwo. Potem został powiększony przez architektów, rzemieślników i robotników z Toskanii.
Krajobraz Sardynii jest usiany tajemniczymi wieżami – nuragami. Budowano je z kamienia bez użycia zaprawy. Do dzisiaj nie ma pewności, kto pozostawił zagadkowe ślady sprzed 4 tys. lat. Po społeczności nuorskiej nie zachowały się źródła pisane. Początkowo były to pojedyncze wieże, a potem bastiony i całe osady. Ich układ pokazuje izolację i nieufność. Domostwa są od siebie odgrodzone.
W miasteczku La Maddalena, na wyspie o tej samej nazwie, znajduje się pomnik Giuseppe Garibaldiego. Zazwyczaj przedstawia się go jako wojownika na koniu. Tutaj jednak siedzi spokojnie na ławce. Garibaldi przybył na Sardynię w 1849 r., w drodze na wygnanie do Tunisu. Przyjaciele zabrali go na polowanie na Caprerę. Wtedy zakochał się w archipelagu La Maddalena i kilka lat później kupił tu ziemie oraz stary dom od pasterza. W 1861 r. wyruszył na słynną Wyprawę Tysiąca.
Alghero to miasto położone na północno-zachodnim wybrzeżu Sardynii. Po krótkim czasie panowania pizańskiego zostało zdobyte przez Aragończyków w 1353 r. Jego nazwa, po katalońsku Alquer, pochodzi od dużej ilości alg nad brzegiem morza. Pospacerujcie po urokliwej starówce usytuowanej w historycznej, ufortyfikowanej dzielnicy oraz wzdłuż murów obronnych oddzielających ją od morza.