Archipelag na północnym wschodzie Sardynii nazywany jest „naturalnym mostem” na Korsykę. Od 1996 r. tworzy park narodowy. Ten jeden z najpiękniejszych zakątków Morza Śródziemnego składa się z 7 dużych wysp i wielu małych wysepek. Wszystkie mają urozmaiconą linię brzegową. Tylko dwie największe, czyli Maddalena i Caprera, są zamieszkałe. Spargi ma średnicę zaledwie 2 km.

Wśród klifów cypla Capo Caccia na północno-zachodnim wybrzeżu Sardynii, mamy jeden z najpiękniejszych skarbów natury. Grota Neptuna – boga morza, została odkryta przez rybaka w 1700 r. Zwiedzających czekają liczne pomieszczenia, przejścia, ogromne stalagmity i stalaktyty. Wewnątrz znajduje się też jezioro La Marmora, zakończone piaszczystą plażą Spiaggia dei Ciottoli. Po drodze można podziwiać formacje w kształcie organów, kopuły katedry czy choinki bożonarodzeniowej.

Na wyspie znajdującej się na północnym wybrzeżu Sardynii w 1997 r. utworzono park narodowy. Brak ruchu kołowego sprawia, że jest miejscem schronienia dla zwierząt. Żyją tu muflony, dziki, ptaki drapieżne, żółwie i osły albinosy. Te ostatnie są jej główną atrakcją. Od nich właśnie wzięła swoją nazwę, bo asino znaczy osioł. Od 2009 r. osiołek asinara jest osobną rasą, chociaż niektórzy naukowcy twierdzą, że to potomek osła sardyńskiego.

W masywie górskim Supramonte na wschodzie Sardynii znajduje się jeden z najgłębszych wąwozów w Europie. To miano zawdzięcza ścianie, która w niektórych miejscach dochodzi do wysokości ponad 500 m. Rzeźbiony przez miliony lat przez rzeki i górskie potoki. Tutaj, u stóp masywu Monti del Gennargentu, w sercu Parku Narodowego Gennargentu, można poczuć prawdziwą potęgę natury.

Na południu Sardynii, na płaskowyżu Giara, znajduje się niezwykły park. Jest on domem dla dzikich koni, nigdy nieudomowionej rasy equus caballus jarae. W średniowieczu żyły one na całej wyspie. Do końca XIX w. zamieszkiwały też tereny Sant’Antioco. Konie mają niewielkie rozmiary, czarne lub ciemne grzywy i bardzo długie ogony. Można je spotkać w różnych miejscach. Najczęściej przebywają w okolicach naturalnych dolin Paulis, które zimą wypełniają się wodą deszczową. Podczas spaceru zobaczycie, jak rosną dęby korkowe, z których robi się znane na całej Sardynii produkty z korka.

Różowe flamingi zimują na nadmorskich mokradłach Sardynii. Żywią się głównie skorupiakami i to im zawdzięczają swój kolor. Można je spotkać na wielu stawach na wyspie. Najwięcej ich żyje w Molentargius na południu, który obecnie jest obszarem chronionym. Występują też w Sa Curcurica, między Orosei i Siniscola, oraz w pobliżu San Teodoro, na północno-wschodnim wybrzeżu. Podglądanie tych przepięknych ptaków stojących często na jednej nodze daje dużo radości. Intensywne różowe barwy pięknie wyglądają z błękitem wody i nieba oraz zielenią trzcin. Są to ptaki wędrowne i większość z nich przybywa na Sardynię zimą. Wiele jednak uczyniło wyspę swoim domem na cały rok.