праздник Апулия - отдых и экскурсионные туры

Atrakcje w regionie

TROPEA

Najpiękniejsze i najmodniejsze miasto w Kalabrii, uważane za perłę Morza Śródziemnego, malowniczo położone na nadmorskim klifie, zachwycające śródziemnomorską architekturą. Warto zwiedzić tutaj urokliwe centrum, gdzie najważniejsze zabytki to normańska katedra i kościół Santa Maria dell’Isola Tropea. Jest tu także mnóstwo dobrych restauracji i barów. Z górnej części miasta rozciąga się wspaniały widok na Wyspy Liparyjskie. U stóp nadmorskiegp klifu rozciąga się wspaniała piaszczysta plaża.

PIZZO

Miasteczko z urokliwą starówką, położone nad Morzem Tyrreńskim. Najbardziej znany zabytek to zamek z XV wieku, gdzie był więziony i rozstrzelany francuski generał Joachim Murat. Niedaleko od starego miasta znajduje się ciekawy kościół Piedigrotta, zbudowany na skale, ozdobiony wieloma rzeźbami. Lokalnym wyrobem, z kórego słynie miasteczko jest „tartufo di Pizzo” – pyszne czekoladowe lody.

REGGIO DI CALABRIA

Miasto leżące nad Cieśniną Mesyńską, którego początki datują się na rok 720 p.n.e. Warto odwiedzić tutaj Muzeum Narodowe z najcenniejszą pamiątką po pierwszych osadnikach,  jaką są Wojownicy z Brązu (Bronzi di Riace) - dwa greckie posągi sprzed ok. 2500 lat, przypisywane Fidiaszowi. W mieście znajduje się kilkanaście niewielkich kościołów, ruiny Zamku Aragońskiego z XV wieku i nadmorska promenada, z której roztacza się wspaniały widok na wybrzeże Sycylii i Etnę. Ponoć można tu zaobserwować tajemnicze zjawisko fatamorgany. Okolice Reggio słyną z upraw bergamoty, gorzkiej pomarańczy stosowanej między innymi do aromaryzowania herbaty „earl grey”

DIAMANTE

Malownicze miasteczko, położone na małym cyplu, znana miejscowość wypoczynkowa z ładnymi plażami. Od lat ’80 ubiegłego wieku słynie także jako „citta di murales”. Na bielonych ścianach domków znajduje się ponad 150 bajecznie kolorowych murari – malowideł, którymi autorami są malarze z całego świata. Inicjatorem całego przedsięwzięcia był mediolański artysta – Nani Razzetti. W Diamante od 1992, corocznie na początku września, odbywa się Festiwal Peperoncino, poświęcony pikantnej papryczce, jednemu z kulinarnych symboli Kalabrii.

SCYLLA

Miasteczko położne nad Cieśniną Mesyńską, niedaleko Reggio Di Kalabria. To ponoć właśnie tutaj mityczna Scylla, piękna dziewczyna zamieniona przez Kirke w przerażającego potwora morskiego, opisanego także przez Homera w Odysei, siała postrach postrach wśród żeglarzy. Dzisiaj największą atrakcją miasteczka jest ładna plaża i zamek Ruffo, położony na cyplu, z którego roztacza się wspaniały widok na Cieśninę Mesyńską.

WYKOPALISKA W SIBARI

Pozostałości starożytnego miasta słynącego z bogactwa i dobrobytu. To właśnie stąd pochodzi określenie „sybaryta”. Sybaris leży na Wybrzeżu Jońskim, dzisiaj jest to mała miejscowość, natomiast w starożytności było to prawdopodobnie jedno z największych miast ówczesnego świata, liczące ok. 100.000 mieszkańców. Sybaris od dawna stanowi zagadkę dla archeologów Po wieloletnich pracach wykopaliskowych, które trwają do dzisiaj odnaleziono ruiny domów, łaźni, zarys głównej ulicy – decumanus, fragmenty kolumn. Dla zwiedzających dostępna jest wyznaczona część terenu wykopalisk, który zajmuje ok. 1000 hektarów, z czego do dzisiaj przebadano zaledwie ok. 10 hektarów.

GERACE

Jedna z najładniejszych miejscowości Kalabrii,  malowniczo położona nad Morzem Jońskim,  na urwisku, zwane świętym miastem z uwagi na dużą ilość kościołów. Znajdują się tu ruiny średniowiecznych murów obronnych i normańskiego zamku. Najważniejszą budowlą Gerace  jest XI-wieczna katedra, której kolumny pochodzą ponoć z Locri. Inne ciekawe kościoły to Santa Maria del Mastro, San Giovanello czy kościół św. Franciszka z Asyżu.

LOCRI

Miasteczko nad Morzem Jońskim, które było potęgą w okresie hellenistycznym. Znajdują się tutaj dobrze zachowane pozostałości starożytnych murów, ruiny greckich świątyń i teatru.

CAPO COLONNA

Najdalej na wschód wysunięte miejsca Kalabrii,  przylądek ze słynną samotną kolumną - pozostałością  po starożytnej świątyni Hera Lacinia. Kiedyś przylądek nazywał się Capo Lacinio, następnie Capo Colonne – od wielu kolumn, które pozostały po światyni. Kiedy zostały one użyte do wzniesienia innych i została tylko jedna, nazwę zmieniono na Capo Colonna.